دختر کوچولوی من

  قلبونت برم موش موشی من!!!     قربون نشستن قشنگت، قشنگم!!!     این دمپایی یه داستان کوتاه داره!!! گرگان که بودیم رفتیم بازار... از جلو مغازه کفش فروشی رد میشدیم و من کفشها رو به فروزان نشون دادم تا سرگرم بشه و فروزان گلی زوم کرد روی این دمپایی... منم گفتم هنوز که راه نیفتاده و اینکه این به پسرونه بیشتر میاد تا دخترونه، ولش کن براش بعدا میخرم. از اونجا که دور شدیم دیدم هنوز فروزان دمپایی رو نگاه میکنه.... چشم از اون برنمیداره. دلم نیومد و برگشتیم و مامانم براش  دمپایی رو خرید.....   عزیزم حالت انگشتهاشو ببین!!!   کارتن سواری...

فروزان جونم، اولین جشن تولدت سراپا شور بودم. شوق کنار تو بودن همه وجودمو پر کرده بود. یادآوری لحظه های شاد تو رو داشتن برام بهترین لحظه هارو میساخت.   امسال نمیخواستم برات جشن مفصلی بگیرم آخه میترسیدم دوباره مثه شب آش دندونیت گریه کنی و حسابی اذیت شیم. اما با اومدن آقاجون اینا از گرگان تصمیم گرفتیم یه جشن کوچولو برات بگیریم و باباجی و ننی رو هم دعوت کردیم. دایی جون و عموجون شونم اومدن. خلاصه برات یه جشن کوچولو موچولو گرفتیم.   این کاغذهای رنگی که میبینی از روی پشت بوم خونه قبلی مامانم اینا پیدا کردم. خیلی قدیمیه. ما قبلا بهش میگفتیم " شِرشِره". روی یه کدومش قیمت داشت 60 تومان!!!! منم تصمیم گرفتم همین شر...

29 آبان: فروزان واسه اولین بار و دو مرتبه، چند تا از اسباب بازیهایی رو که از سبد خالی می کرد رو دوباره برگردوند سر جاش!!   3 آذر: امروز موقع نمازخوندنم مهر رو میذاشت روی جانماز و بعدش جانمازو تکون میداد که مهر بیفته. بعد دوباره اونو میذاشت داخل جانماز.....این کارو شاید 20 مرتبه تکرار کرد .   23 آذر: امروز ترسش از ایستادن ریخته بود و خودش با کمال میل میخواست واسته اماااااااااااا فقط گاهی و خیلی کم.   27 آذر: امروز خودش به تنهایی با نی آب خورد. قبلا هم امتحان کردیم ولی خیلی موفقیت آمیز نبود و یادش میرفت چیکار کنه، اما الان خوب یاد گرفته.   30 آذر: واسه اولین بار فروزان به همراه بابایی رفتن ب...

        خدا جون دخترم یک ساله شده....همون دختر کوچولویی که مثه همچین روزی توی آغوشم بود و منم از عشقش لبریز بودم. همون دختر کوچولویی که گریه هاش دلمو میلرزوند و منتظر بودم تا برام یه لبخند کوچولو بزنه. همون نینی کوچولو که برام زیباترین و عاشقانه ترین لحظه هارو ساخت. خدایا شکرت.....   تولدت مبارک دختر کوچولوی من     یک ساله خورشید با صدای تو طلوع میکنه و شب با لالایی من پررنگتر شده..... یک ساله که مهربونی توی خونمون جاریه و من هر روز دنبال لحظه های پاک کودکی تو میگردم... یک ساله نفس تو به من بنده و نفس مامان و بابا به نفس تو..... یک ساله بهتری...

فروزان جونم، هر روز منتظر یک لحظه خاصم. من عاشق کودکانه های توام... عاشق وقتی که به تنهایی من سرک میکشی. عاشق ابرو بالا انداختنت موقع شیرخوردن ام..... عاشق نگاه توام. میخوام برات از لحظه هات بگم. از لحظات پاک و بی آلایش بچگی. از کودکانه های تو..... میخوام از تجربه هات بگم و اینکه عاشقه لحظه هایی ام که برق شادی از دیدن چه چیز جدید توی چشات میدرخشه.   حالا بخون ............   از لحظه صبح برات میگم که سرحال بیدار میشی و  با " پوف پوف" گفتنت میخوای که روی شکم من موسیقی راه بندازی ... دنبال اسباب بازیها و هر چیزی میگردی و انگار تازه اولین باره که اونا رو میبینی. تازگیه...

امروز یک سال از اومدنت میگذره طهورا جونم.... یک سال قبل مثه همچین روزی اومدی و یه سبد شادی با خودت آوردی...       یادته اینقده کوچولو بودی..... حالا حسابی بزرگ و خانم شدی. قربونت برم .          طهورا جون   ساله شده..........هورااااااااااااااااااا                                  طهورا جونی دختر عموی فروزان که یک هفته زودتر از فروزان به دنیا اومده....       ...

دی، دی، دی..... تا قبل از اینکه بیای نمیدونستم این ماه هم میشه یکی از ماه های محبوب من. تا حالا 25 ام هر ماه برای من خاطره اومدنت زنده میشد. من روزها رو میشمردم تا 25 ام می اومد و نوری قلبمو روشن میکرد که دخترم یه ماهه دیگه بزرگ شده. حالا داره کم کم اون روز دوست داشتنی میرسه. 25 دی و یکی یه دونه من داره یک ساله میشه.   سراپا شوقم... سراپا شورم.... مثه همون روزی که اومدی... مثه روزهای قبلش که منتظرت بودم... پر از احساس ناب مادرانه.   تو اومدی تا حس کنم اشک های گرم مادرانه ها رو..... تو اومدی تا درک کنم گذشت و فداکاری رو.... اومدی تا بفهمم دنیا چقدر کوچیکه اگه تو نباشی... تو اومدی تا بشنوم صدای زندگی رو.... تو اومدی ...

آواز شب و رقص سایه های پر نور. می ترسم قدم بگذارم و برگی خشکیده را له کنم. شایدی تو از آنجا بگذری و صدای ناله برگ دلت را بلرزاند.   ( فروزانم این از نوشته های مامانه .... سال 84) همیشه خط آخرشو دوست داشتم و برات نوشتم تا یادگاری بمونه. شاید بازم از نوشته های قدیمی ام بران نوشتم....شاید .   فروزان در پارک جنگلی اَلنگ دره گرگان             عاشق کنجکاویهاتممممممممممم .       این مسیر جاده جنگلی توسکستان به سمت گرگانه..... خیلی زیباست         ...

این ماه خیلی زود اما آروم تموم شد.... خیلی آروم..... خیلی آروم داره روزها تموم میشه و دختر من داره بزرگ میشه. باز هم من میمونم و دلتنگی روزهای رفته.                             فروزان هنوز از ایستادن میترسه. یعنی ترسش نسبت به چیزای دیگه هم خیلی بیشتر شده. با کوچکترین صدا، با کمترین ضربه ای که میخوره، با کوچکترین لغزش پاهاشم میترسه. نمیدونم چیکار کنم .     خیلی به من وابسته شده...شدیداااااااا..... قبلا اگه دوروبرش شلوغ بود با من هیچ کاری نداشت و خوشحال با بقیه بود امااااااااااا الان همش ...