یه سفر سبز اردیبهشتی

ماه اردیبهشت بهترین ماه ساله واسه من.... هوا عالی، زمین سبز و باطراوت، مخصوصا اینکه ماه تولدم هم هست

برای من که با نم بارون شمال بزرگ شدم تحمل گرما و خشکی کویر یه کم سخته و رفتن به سرزمین سبزم بهترین سفر دنیاست.

وقتی از شاهرود حرکت کردیم هوا اونقده گرم بود که کولر ماشین رو روشن کردیم ولی وقتی به کوهستان رسیدیم و هرچه به گرگان نزدیک تر میشدیم هوا عالی تر میشد. نسیم خنک جاشو به یه باد خنک داد و بعدش هم یه مه قشنگ...

گرگان هم هوا عالی بود به طوریکه ما توی نم بارون با فروزان رفته بودیم بیرون و کلی زیر بارون دور زدیم. فروزانم علیرغم اینکه خسته بود کلی این طرف و اون طرف رفت. یه روز رو هم به رفتن به مرز اینچه برون و بازارچه محلی و خرید و استراحت در کنار تالاب آلماگل گذروندیم.

خلاصه یه سفر سبز سبز بود.......

ایستگاه اول استراحت ( آخه ما این مسیر 2 ساعته رو با چند بار ایستادن و چای خوردن میگذرونیم)

دلبریهای خانم گل

فروزان و همون درخت همیشگی!!

فروزان از وزش باد خنک خیلی خوشش اومده بود و حسابی ذوق میکرد.

از دستم فرار میکنه تا نگیرمش بریم توی ماشین

ایستگاه دوم : فروزان خسته شده.....

گریه واسه آب........

این قسمت اکثرا مه آلوده و خیلی زیباست. این عکس واسه سالهای  قبل و پاییزه. گفتم دیدنش می ارزه..........

تالاب آلماگل

فروان میترسه قدم برداره..

مسیر بازگشت که خیلی سردتر از مسیر رفت بود........

قربون دختر بامحبتم.

مناظر زیبایی که فروزان همکاری نکرد با این زمینه ازش عکس بگیریم ..